Το σίριαλ Ο Πατούχας (ΕΡΤ1, 1984) δεν εκφράζει ένα ευκαιριακό πάρεργο στη δημιουργική πορεία του Αλέξη Δαμιανού αλλά αποτελεί τον ελλείποντα κρίκο στην φιλμογραφία του και μια από τις πιο ιδιοσυγκρασιακές μεταγραφές του αφηγηματικού λόγου σε εικόνα. Ο Πατούχας, «έργο μαθητείας» στα μυστήρια της ζωής, αποτελεί έκφραση ενός προσωπικού οράματος, καθώς ο Δαμιανός υπογράφει το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα ως σκηνοθέτης, ηθοποιός, παραγωγός και διασκευαστής του λογοτεχνικού έργου-πηγή.
Στην παρούσα μελέτη ο παραγνωρισμένος Πατούχας, συσχετίζεται με άλλες (τηλεοπτικές, σκηνικές, κινηματογραφικές) προσεγγίσεις του έργου του Ιωάννη Κονδυλάκη και εντάσσεται στο σύνολο του καλλιτεχνικού corpus του Δαμιανού. Πρόκειται για ένα (ανεπίδοτο) μνημείο του τηλεοπτικού μας πολιτισμού που δεν γνώρισε την αποδοχή που άξιζε προκειμένου να ενταχθεί στον «τηλεοπτικό κανόνα» της μεταφοράς/διασκευής των λογοτεχνικών έργων.